Augustus 2017

Vroeg in de avond een wandeling gemaakt door de velden in de buurt. Het uitzicht is niet meer zo weids, de maïs staat er overweldigend goed bij dit jaar!
Echter, dit is niet op alle percelen zo. De betere percelen zijn vanaf de eerste rij op lengte en over het gehele perceel ongeveer even lang.  Op andere percelen constateer ik meer verschil in lengte en in kleur. Voor de toerist lijkt dit mogelijk mooier, maar voor de landbouwer niet. Deze verschillen kosten namelijk opbrengst..

Maar waar komen deze verschillen nu vandaan? De mais staat  op dezelfde grondsoort en heeft te maken gehad met dezelfde weersomstandigheden. De verschillen zitten waarschijnlijk in de grondbewerking, bemesting, het wel of niet toepassen van een wisselteelt of vanggewas.

Toevallig weet ik meer van de geschiedenis van deze twee percelen. Als ik deze twee percelen kritisch beoordeel zijn er zeker verschillen aan te wijzen. Een goede grondbewerking onder goede weersomstandigheden is er een van. Ook het telen van een goed vanggewas, het gebruik van stalmest en compost en wisselteelt met gras maken zeker het verschil tussen deze twee percelen.  
　
Het perceel waarop het gewas goed en uniform staat heeft dan ook een goede start gemaakt qua bewerking en bemesting, zoals hierboven is beschreven.
Op het andere perceel, met veel variatie, staat al meer dan 20 jaar snijmaïs. Een vanggewas wordt hier gezaaid omdat het moet. Er staat hier en daar een groen sprietje. De grondbewerking gebeurt omdat het volgens de kalender tijd is, niet omdat de grond geschikt is.
　
Het verschil in opbrengst is groot, misschien wel 30 tot 40 %? Maar zeker weet ik het niet. Wel opmerkelijk is dat de  ene teler het een uitdaging vindt om binnen de wetgeving alles te doen voor goede maïsteelt,  terwijl de ander loopt te zeuren over de krappe normen.

Nieuwe inzichten die zo maar ontstaan tijdens  een wandeling en een moment van rust in de vakantie!